İki gecedir uyku tutmuyor. Önce Rüzgar’ın sesi geliyor 03:00 civarı. Sinekler yemiş olabilir. Susamış olabilir. Gidiyorum yanına. Kendini duvarın dibine dibine sokmuş. Duvar soğuk, hava sıcak. “Çıplak ayakla gidemem oraya” diye sayıklıyor gözü kapalı. Nereye gidemedi acaba, neresi rüya neresi gerçek. Biraz oturayım, diyorum. Az sonra yaban domuzları geliyor. Aramızda bir pencere teli. Haşur huşur yaprakların sesi. Merak edip feneri açacağım az sonra, ışığı görünce kaçacaklar

"Krişna dünyaya küçük bir çocuk olarak gelir. Bir gün diğer çocuklarla oynarken yerdeki çamurları yer. Bunu gören annesi sorar "Krişna yine mi çamur yiyorsun?" O da ağzı kapalı şekilde cevap verir "mmm, yoo." Ağzı çamurla dolu, arkasını döner gider Krişna. Diğer çocuklardan biri Krişna'nın annesine döner ve "evet çamur yiyor" der. Krişna'nın annesi tuttuğu gibi ağzını açar oğlunun ve ağzının, dişlerinin, dilinin çamur içinde olduğunu görür. Elleriyle Krişna’nın çenesini kavra