Köprülere bakar köprüleri göremeyiz. Tek tek taşları, anlamları, imaları görürüz. İdealleri, kavramları ve kalıpları. Habire onları görmekten yani, şeyleri şeylere bağlayan köprüleri, bir yerden bir yere geçiren köprüleri, taşıyan ve tutan köprüleri görmeyiz. Bir zen hikayesi: Chao Chou adında, bir taş köprünün altında yaşayan bir keşiş var. Bir gün gezgin bir keşiş Chao Chou’ya, dalgacı bir tavırla sorar: “Meşhur taş köprü bu mu? Bu gerçek bir köprü değil, bunlar suyun üzeri

Çocuklu çocuksuz. Genç yaşlı. İşte, sokakta, evde. Çevremde tanıdığım tüm kadınlarda ortak birçok şeyden biri “kendinde boş durma hakkı görmemek”. Erkekler yavaş, durağan ve sabit olabilirken kadınların hep devam etmesi gerekiyor. Biraz oturduğunda suçluluk duyuyorsun. Her an bir şey yapmak, üretken ve verimli olmak zorunda hissediyorsun. Japonya'da Zen geleneğinde uzun yıllar kadınlara ne kadar az yer olduğunu anlatan bir yazı okudum geçenlerde. Yazının başlığı şu: "Aydınlan