top of page

Hislerini Bırak Yolunu Bulsun

“Bir gün beni arzularsan gel.” Nilipek sakin sakin söylüyor. Banu Alkan coverıymış. “Yatağım geceme dar gelir oldu gel ne olursun..” Kırmızılar ve leoparlar yani. Var bir şeyler. Arzu, tutku ve diğerleri.


A öyle deme, bir kadının bir adamı çağırması yakışıkalmaz. İşte bu muhterem “Yakışıkalmaz”, hareketinden bakışına, sözlerinden tepkilerine, kıyafetlerinden renklerine her yaşında ve her yerde. Zamanla, tutkulucüretkartalepkar görünmemen için kulağına makul ve makbul şeyleri fısıldayan bir iç sese dönüşen de o.


“Hislerini bırak yolunu bulsun sen kötü günlerin en sonusun.”


Sokaklarda kadınsız arzular, arzusuz kadınlar ve her yerde adamlar.


Annie Ernaux’nun Yalın Tutku’sunu, her şeyden önce bu yüzden sevdim işte: tutkuyu kadına iade ettiği için. Toplumsal rollerden, değer yargılarından, neyi ne zaman ne kadarcık hissedeceğini dikte eden yapılardan çekip aldığı için.


Bir adama saplantıya varacak bir arzuyla bağlanmanın kadını küçülten bir eylem olması gerektiği savını yerle bir ettiği için.


Salt kadın olduğu için yaşaması “yasaklanan”, insanlık hallerini sahibine geri verdiği için. Yani özgürleşmeyi ve güçlenmeyi bambaşka bir yerden kurduğu için: kadının kendi duygusunu sahiplenmesinden. Kendi duygusunu… arzu, tutku ve diğerlerini.


Ve doğru, ilk bakışta bu “yalın tutkunun” içinde “özgür kadın” fikrini rahatsız ve rencide edecek bir kendini adama, bekleyiş, “bir adam uğruna” kendinden vazgeçme bulabilir okur. Kişinin iradesini “körleştiren” tutku…

Öyle mi sahiden?

Ya da şöyle sorayım: irade her zaman tek, yekpare ve değişmez midir?


Kendi hallerini görmezden gelmeden, tümüyle hissederek ve açıkça görerek yaşamak, aslında kişiye bir seçim yapma, karar verme ve böylece harekete geçme yetkinliği sunmaz mı? Bu, belki o körleşen iradenin geri alınmasıdır. Belki de yeni bir irade ihtimali…


“Tutkumu açıklamak değil -bu, onu bir hata ya da gerekçelendirilmesi gereken bir kargaşa olarak kabul etmek anlamına gelir- sadece sergilemek istiyorum.”


Annie Ernaux, Yalın Tutku, Can yy. (Türkçesi: Yaşar Avunç)




bottom of page